اين وبلاگ نذر قطرات خونی است که از رگهای بریده حلقوم پدر شهیدم( ملك محمد نجفي) بر زمین ریخت . وقتی از او می نویسم احساس می کنم فاصله مان خیلی کم شده. برای او و از او می نویسم تا یادم و یادشان نرود که روزی آدمهایی پیش ما زندگی می کردند که به خاطر همه مردم ایران از جان و مال و همسر و فرزندانشان گذشتند. به اینکه فرزند یکی از آنانم افتخار می کنم